Steve Jones: “Punk gaat geen band beginnen om koopjes te verkopen”

Na 70 jaar raakt Steve Jones (Shepherd's Bush, Londen, 1955) nooit uitgekeken op het spelen van de nummers die hem beroemd zouden maken met de Sex Pistols. Hij zei dat hij ze naar het Cruïlla-festival in Barcelona zal brengen met de andere originele leden van de groep, drummer Paul Cook en bassist Glen Matlock – die zijn zoon vervangt. Hij is een dag pel malaguanyat Sid Vicious –, maar met Frank Carter als zanger in nummers van John Lydon. Moge de anti-systeemverklaringen van sommige nummers een rockmachine voor alle leeftijden worden. Jones beantwoordt vriendelijk uw vragen via videoconferentie en vraagt ​​niet of Barcelona getroffen is door de hittegolf en of het droog weer wordt, maar hij herinnert zich de tragische branden die iedereen die voorbijkomt in Los Angeles zal treffen, waar hij een stapel jaren zag.

Het zal onvermijdelijk zijn dat het publiek Frank Carter met John Lydon zal vergelijken...

Frank is geweldig. Tea is 40 jaar, veel jonger dan wij en geeft veel energie. Hij zingt de nummers briljant en is een geweldige ceremoniemeester, hij speelt graag tussen het publiek en in de moshpits. De laatste keer dat ik met John speel, is in 2008, en het zal niet leuk zijn, terwijl iedereen voorbij loopt en het helemaal niet zo erg is. De hele band draait op volle toeren en er is geen tijd om deze fase van het optreden te overzien.

Ik denk dat ik geen relatie met Lydon heb gehad...

Nee, eigenlijk heb ik sinds 2008 niet meer gesproken. Het laatste nummer dat we samen gingen spelen, was toen we gingen optreden in Baskenland (ze gingen daar meedoen aan het Azkena-festival).

Ze blijft ze bekritiseren.

Wat een farem. Ik heb geen enkele wrok jegens John. Ens ho vam passar molt bé quan érem joves en tothom tea dret a la seva opined. Het feit dat diu voorspelbaar is, natuurlijk, verwacht ik niets meer dan dat je iets anders zegt dan ons te bekritiseren. Het enige wat het leven nodig heeft, is ervaring, en ik denk niet dat de maat die 19 jaar oud was. Cal follow en creixer. Zo gaat het leven, je kunt niet hetzelfde blijven, en alleen ik kan voor mezelf zorgen, ik kan niet aan anderen denken.

Lees ook

Ben je nog steeds boos over wanneer de Sex Pistols gaan beginnen?

Ara is meer geïnteresseerd in het besteden van tijd en het vieren van het album Never Mind the Bollocks, dat al 50 jaar bestaat. Het is niets meer dan een ontsnapping om anderhalf uur naar te kijken, een moment waarin ze zich geen zorgen hoeven te maken over al die andere zondagen die voorbijgaan, iets wat ik denk dat Mateix absoluut nodig heeft.

De vitale angioxa die hij altijd al had, is nog steeds duidelijk aanwezig...

Ja, maar de geschiedenis heeft altijd wanhoop gekend, in elke generatie, en nu is het niet nieuw. Het enige wat je voor Mateix kunt doen, is proberen het te laten gebeuren, dat is mijn enige zorg. Laten we plezier hebben, en dit is degene die voorbijgaat.

Die twaalf nummers zijn grote hits geworden...

Het zijn boeiende nummers, dat is zeker, maar dat was niet de bedoeling, ze gingen er gewoon heen en vonden ze leuk. De meesten van hen gaan schrijven voordat ze een platencontract hebben. Geen vam fer gaires-nummers, maar die vam fer zijn geweldig.

Is het niet vermoeiend om de mateixes cançons daarna zo vaak te spelen?

Eerlijk gezegd ga ik in werkelijkheid ook geen lucht aanraken. Oorspronkelijk waren er geen concerten en zouden we niet apart vliegen. Later begonnen de tournee en reünie van 1996, met zo'n 70 concerten, en daarna nog een paar concerten. We hebben niet zo veel gespeeld, we zijn niet zoals de Rolling Stones, die het hen makkelijk maken om de Mateixes-nummers te spelen. Daarom is het leuk om ze aan te raken.

Malgrat l'edat, de band bevindt zich op een goed moment.

Ik besefte dat ik in september 70 jaar oud zou worden, net als de oude Xaruc.

Seva-muziek heeft geen behoefte aan supersnelle solo's, het gaat meer om ritme en attitude, toch?

Nou, ik zou shredden of een van die merdes wel kunnen waarderen als ik het probeerde, maar ik vind het niet leuk, ik snap het niet, net zoals ik niet de moeite waard wil zijn om te onthouden. Het is niet mijn ding, ik hou van gitaristen zoals Mick Ronson – die alles weet over het spelen met David Bowie – of Paul Kossoff – gitarist van Free –, vooral mensen met een goed ritme, het is het enige dat me interesseert. Zeker, ik ga niet meer.

Bied op het podium, speel en is het zover?

Ja, het is er, en het is tevreden met wat je doet. Ik heb niet veel technisch talent, maar ik heb er een goed gevoel bij.

Heeft dit te maken met hedendaagse muziek? Welke escort?

Ik hou van veel verschillende groepen, maar eerlijk gezegd speel ik geen harde muziek, gewoon ouderwetse muziek, en ik hou van groepen zoals Arctic Monkeys. Ik begeleid wat instrumentale muziek of gewoon rustige muziek om te ontspannen, zoals reggae van de oude stempel. Vroeger was er een radioprogramma dat veel nieuwe muziek begeleidde omdat ik nieuwe groepen wilde ontdekken, maar nu niet meer. Ik hou van muziek, maar ik luister niet naar punk, metal of beef, ik ben er niet in geïnteresseerd. De waarheid is dat muziek ook mensen raakt, en het is niet bekend of het mensen aanspreekt die jongeren plezieren.

De relatie met John Lydon “Ik heb niet meer gesproken sinds 2008, toen we voor het laatst samen gingen spelen, in Baskenland.”

Is er na een tour de mogelijkheid om nieuwe nummers op te nemen?

Laten we ons concentreren op deze concerten, zodat ze nog een paar dagen blijven. Na er een paar gezien te hebben, kan ik... niet meer doorgaan. We kunnen misschien wel iets schrijven, maar het is slechts voor het moment dat we er even tussenuit zijn.

Voor veel mensen is punk niet meer dan een esthetische modetrend.

We zijn geen boyband , dit is een domper. We waren een groep debò, en toevallig hadden we Malcolm McLaren en de nieuwe dame, Vivienne Westwood, als ontwerpers voor haar. Vanuit het perspectief van de band is het duidelijk dat het geen band van gestolen goederen is. De guanyava-diners van La Vivienne vereren stelen, maar de hele beweging draaide om mode, imago en liedjes. Het was allemaal gevouwen, niet slechts één ding in het bijzonder, met Jamie Reid en de illustraties. Het was een combinatie van elementen, maar het was niet bedoeld om een ​​bende op te zetten en te stelen. Alle això zijn beste vriendinnen. Wij zijn een band van de waarheid.

Hallo, ik wil weten dat u uw retreu...

Nou, er zijn veel mensen die ontevreden zijn met het internet en die graag onzin verspreiden. Meer van hetzelfde. Het is niet de bedoeling om daar over te praten, en als mensen zien dat ze passen, en wij merken het ook, en ik ben blij dat de fans stiguin passant bé zijn, is dat het enige dat telt. Als iemand iets op internet zegt dat romantisch is, zeg ik het niet meer. Helaas zijn er veel mensen die alleen de computer hebben gezien en hem nog nooit eerder hebben gezien. Het is een boegeroep. Maar nu, nu ik Instagram leuk vind, is er maar één compte... alles wat er gebeurt is tijdverspilling, en aangezien je er al een uur naar weet ik wat zit te kijken, heb je er geen zin in.

En zo gaat het ook met de gitaren en de gitaarversterkers, hè? Digitale techniek is niet nuttig...

Precies. Ik speel met een witte Gibson Les Paul en kan Marshall-versterkers gebruiken, een paar pedalen, geen gaires. Sterker nog, er zijn maar twee gitaren op tournee, niet meer dan 50, geen tijd voor die colonades, het is enorm ingewikkeld. Bovendien zou ik niet eens weten hoe ik met de digitale pedalen moet beginnen. Je zou wat effectpedalen, wah-wah, een phaser en distortion kunnen gebruiken, maar er is nog niets gebeurd.